Loftmiðlaummælið skriva til Loftmiðlablaðið "Úr luftini" í Dimmalætting, mars 1998
Vikan, ið fór, var vist mest í tíðindaflutningsins tekni.....
Valsendingarnar tóku mestsum alt plássið, men tað var jú ikki annað enn rímiligt, (at eg so sovnaði framman skermin næstan hvørja ferð, hevði allarhelst onki við tøkni hjá loftmiðlunum at gera, heldur við gestirnar, ið sjáldan søgdu okkum nakað, vit ikki høvdu hoyrt minst einar 100 ferðir fyrr). Satt at siga koyrdu sendingarnar sera væl, tíðindafólkið var vælupplagt og ofta sera beinrakið. Tað allarstuttligasta av øllum, var at síggja og hoyra, at tann sokallaða “kaos-teoriin” er meira enn teori í Føroyum. Kaos-teoriin gongur í stuttum út uppá, at man sigur at t.d. “kann lotið av einum veingjaslagið frá einum firvaldi niðri í Brasilia útloysa eina ódn uppi í Norðuramamerika”, var tað ikki júst hetta paradoksala sum hendi, tá undirsjóvartunnilin í Vágum onkursvegna hevði skyldina av, at Sambandið ikki kom á Fólkating og at tann borgarligi vongurin á Danatingið soleiðis ikki fekk meiriluta?
Har var kortini eitt sum undraði meg valkvøldið, at valið í Grønlandi so sjáldan var tikið uppá tungu, tað kundi jú meira enn í teoriini havt líka so stóran týdning á danska politikkin næstu 4 árini, sum valið í Føroyum. Ella er tað bara so, at tá tú ert lítil, og vanur við at blíva igoneraður, so er tað bara so ringt at fáa eyga uppá, at man ignorerar onnur?
Og so apropos hatta við Grønlandi....
Hetta er nakað sum kemur mær til hugs hvørt leygarkvøld. Sendingin eitur “Grannar okkara”. Tá sendingin byrjar, koma eitt kort og fimm fløgg á skýggjan. Vit sita tolin og lurta eftir tíðindum úr fyrst Danmark, so Noregi og so Svøríki, og so....... ja, og so ikki meira fyri í kvøld. Alt í lagið, hendi tað av og á, at ikki bar til at fáa tíðindastubbar úr øllum grannalondum okkara, so bóru vit glaðiliga yvir við tí, men at hetta bara er so, kann ikki bera til. Antin má sendingin skifta navn og kallast “Tíðindi úr Skandinavia”, ella eisini mugu vit nakað oftari sleppa at hoyra tíðindi frá okkara næsta granna Íslandi, og so Finlandi, sum jú eisini er eitt av Norðanlondum. Og so er tað eg spyrji meg, er hetta ein sending við tíðindum úr Norðanlondum, hví eru Grønland so ikki við? Og er hetta, sum heiti sigur, ein sending við tíðindum frá grannum okkara, so má Shetland eisini sleppa upp í part, tí um eg bara dugi mína landalæru so toliliga, so veit eg, at ongin er okkum nærri, enn júst Shetland. Og sum tað hevði verið ein nógv meira fjøltátta sending tá, tí tey skandinavisku londini minna jú ikki sørt um hvørt annað, og ofta eisini tíðindini hagani......
Tað triðja eg hefti meg við hesa vikuna, hevði eisini nakað við tíðindaflutning at gera. Týskvøldið sat eg allan “Dag & viku” og bíðjaði eftir einum tíðindastubba, sum altso ikki kom fyrr enn fríggjakvøldið. Leygarkvøldið tann 6.mars, var ein stórhending í Norðurlandahúsinum, hóast næstan alt annað í verðini var avlýst vegna kavarok: Gríma helt føðingardag og gav sjálv gávuna, Shakespeare á føroyskum, Dreymur Jóansøkunátt á hávetri. Eg skal ikki beint her breiða meg um, hvussu gott hetta var, men heldur siga, at sjónvarpið var eisini og hugdi. Minkar aktualiteturin av tíðindum ikki vanliga við tíðini? Í hvussu so er, hevði tann reportagan, sum kom fríggjakvøldið, rigga væl betur týsdagin saman við hinum stór(kava)tíðindunum.
"Og so meini eg annars, at Kartago skal leggjast í oyði."
